Çikolata kokulu bebeğim…
Evet çikolata kokulu bebeğim
şimdi nerededir acaba ? Bundan tam 18 yıl önce evimizi Gaziantep‘e taşıma
kararı almıştık. Tabii o zaman böyle nakliyat şirketleri yoktu. İmece
usulü taşınırdı eşyalar.
Bizim evimizde öyle
taşınmıştı. Komşular ve annem paketlemişti tüm eşyaları. Sıra benim
oyuncaklarıma gelince gözlerim dolmuştu. Zaten 9 yaşındaydım, başka ne
beklenirdi ki ? Annem içinde çikolata kokulu bebeğim olan koliyi bantlamıştı. Nakliyeciler
kamyona yüklerken, babam taşımacılık firmasının sahibiyle konuşuyordu. Arkadaşım Gül’ de yanımda
oturmuş en sevdiğimiz şekerlemeden yiyorduk. Kamyonun birden motoru çalışmıştı,
taşımacılar iş tamam manasında kasaya vuruyorlardı. Artık gitme vaktiydi. Gül’e
son bir kez sarılıp babamın yanına koşmuştum.
Biz arkada, kamyon önde
ilerliyorduk. Kasadan bir ambalaj paketi düşmüştü. Aile büyüklerim benim
kasadan düşen paket ikazımı dikkate almamışlardı, o kolide çikolata kokulu bebeğim varmış!.. Eski evden hatırladığım
tek üzücü şey buydu yeni eve geldiğimizde. Bu yaşıma kadar hep kızmıştım
nakliyecilere. Ama son üç yıldır hak vermeye çalışıyordum onlara. Gelişi güzel
bulunmuş kamyonlar ile değil kapalı çelik kasa araçlar da sigortalı nakliyecilik
yapıyorlar.