Çikolata kokulu bebeğim…

Evet çikolata kokulu bebeğim şimdi nerededir acaba ? Bundan tam 18 yıl önce evimizi Gaziantep‘e taşıma kararı almıştık. Tabii o zaman böyle nakliyat şirketleri yoktu. İmece usulü taşınırdı eşyalar.

Bizim evimizde öyle taşınmıştı. Komşular ve annem paketlemişti tüm eşyaları. Sıra benim oyuncaklarıma gelince gözlerim dolmuştu. Zaten 9 yaşındaydım, başka ne beklenirdi ki ? Annem içinde çikolata kokulu bebeğim olan koliyi bantlamıştı. Nakliyeciler kamyona yüklerken, babam taşımacılık firmasının sahibiyle  konuşuyordu. Arkadaşım Gül’ de yanımda oturmuş en sevdiğimiz şekerlemeden yiyorduk. Kamyonun birden motoru çalışmıştı, taşımacılar iş tamam manasında kasaya vuruyorlardı. Artık gitme vaktiydi. Gül’e son bir kez sarılıp babamın yanına koşmuştum.

Biz arkada, kamyon önde ilerliyorduk. Kasadan bir ambalaj paketi düşmüştü. Aile büyüklerim benim kasadan düşen paket ikazımı dikkate almamışlardı, o kolide çikolata  kokulu bebeğim varmış!.. Eski evden hatırladığım tek üzücü şey buydu yeni eve geldiğimizde. Bu yaşıma kadar hep kızmıştım nakliyecilere. Ama son üç yıldır hak vermeye çalışıyordum onlara. Gelişi güzel bulunmuş kamyonlar ile değil kapalı çelik kasa araçlar da sigortalı nakliyecilik yapıyorlar.